Back home again

Na een fantastische kleine week in Krugerpark en een tamelijk lange reis ben ik weer terug in de 'beschaafde' wereld. Mijn verblijf in deze omgeving was dermate indrukwekkend dat het de eerste acht weken wat naar de achtergrond heeft verdrongen. De hele dag door bezig zijn met spotten, bekijken en fotograferen van dieren. Het is waar ik al jarenlang naar uitkeek en ik zou er zo weer terug naar kunnen gaan.

De natuur is altijd al iets wat grote indruk op me maakt. En opnieuw veel geluk gehad. Voor vier dagen een tour geboekt, maar drie dagen nog te vullen vooraf. In de White River Lodge waar ik was ondergebracht, ontmoette ik zondag een Ned. echtpaar met kind (8 jaar) dat me uitnodigde om een dag met hen mee het park in te gaan.
Zoiets hoef je mij maar eenmaal te vragen. Zes uur 's morgens vertrokken en tot zes uur 's avonds in de auto dieren zien die je normaal slechts via documentaires te zien krijgt. Ontzettend veel gezien die dag. Zwarte neushoorn, nijlpaard, varaan in het water, olifanten, een leeuwin, een krokodil, dit is zo maar een summiere lijst van wat me nu nog te binnen schiet. Natuurlijk grote hoeveelheden impala's, kudu's, zebra's en gnoes maar die zijn na een paar uur al gemeengoed geworden en hoe gek het ook klinkt, niet interessant meer om te spotten.

En dan de eigenlijke toer, gemaakt met vier personen, een echtpaar uit Bristol en een vrijgezel uit Nieuw Zeeland die al 15 jaar in Brisbane woont. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat doen we game drives, hetgeen betekent dat je in een open terrein wagen (gelukkig wel overkapt) door de bush rijdt en allerlei wild bekijkt.

We maken ook een nachttocht, een ochtendtocht (5 uur op) en een voettocht met gewapende rangers en zien zowaar tweemaal een zgn lion's kill. Een groep leeuwinnen heeft en buffalo gedood en de leeuw doet zich te goed aan het karkas en we zien een leeuw die bezig is de buik van een giraffe leeg te eten, gadegeslagen door een zestal auto's met toeristen.


Bijna hadden we ook nog een tweetal parende luipaarden gezien (die info wordt doorgegeven aan de ranger) zaten er op enkele honderden meters vanaf, maar ter plekke aangekomen waren ze onvindbaar. Reden genoeg om nog eens terug te gaan naar Krugerpark, het blijft me fascineren.
Ten laatste een tocht van 500 km terug via Pretoria naar Johannesburg Airport, zes uur wachten en dan 11 uur vliegen (slechts 1 uurtje geslapen) om vrijdagmorgen half 11 weer op Ned. bodem te staan, verwelkomd door Marijan, Hilde met gestaag groeiende buik en Marie-Jeanne die fotografeert. De dames hebben me versierd en een ballon in de hand geduwd. Nederland ziet er weer vertrouwd uit met opnieuw het besef dat wij het hier toch maar hartstikke fijn hebben.