Aan alles komt een end

Josh, je wordt slordig. Je vertrekt op 30 JULI! Houd je daar rekening mee?

Weet je zeker welk vliegveld je vertrekt? Het is een internationale vlucht, je moet er 3 uur van te voren zijn! Heb je je paspoort, creditcard, telefoonoplader (inclusief GSM), fototoestel, geheugenkaartjes, onze cadeautjes, je toilettas (tandenborstel), bril, sudoku's voor onderweg (inclusief potloodje en gummetje), kauwgom, alle scherpe en vloeibare voorwerpen uit je handbagage, ...? Niet te veel vrienden voor het leven maken met de mensen naast je, de stewardessen, de piloot, ...

XXX Vinnie

Nog twee dagen Capetown

Dinsdagavond 10 voor zeven, het is al ruim een half uur donker. Ben bezig aan mijn laatste verblijfsdagen hier in Capetown. Tot nu toe ben ik gelukkig met het weer, gisteren 26 en vandaag rond 20 graden. Voor morgen wordt 14 verwacht, maar de fijne dagen heb ik toch al binnen. Het was een grandioos weekend, qua weer.

Ben zaterdag in mijn eentje de stad in geweest, heb de National Art Gallery en het District six museum bezocht, over een aantal marktjes geslenterd en ben bij de viering van Mandela's verjaardag geweest (zie foto van de zangeres).

De andere foto's geven een (geforceerd) beeld van wat er hier gebeurt, of juist niet.

Zondag heb ik de twee Duitse vrijwilligsters een deel van de stad laten zien, voor zover ik het ken. Zij zijn 20 jaar en hier voor 6 weken. Naar ik begreep om een betere kans te hebben een bepaalde opleiding te kunnen starten.

Zondagavond is ook nog een Belgische vrijwilligster (29 uit Brussel maar nederlandstalig) gearriveerd, na eerst 17 dagen met haar vriend het Krugerpark en Mozambique te hebben bezocht.

Deze drie wilden gisteren met de kabelbaan Tablemountain op, maar deze was juist voor vier weken gesloten wegens onderhoud.

In het weekeinde is besloten dat ik ook nog les zou gaan geven aan enkele meisjes van het girl's home in Wynburg. Hier zitten zo'n 40 meisjes bijeen, die ofwel geen ouders meer hebben, of verstoten zijn of ernstig beschadigd door aanranding.

Het komt erop neer dat ik 's morgens eerst les geef op de highschool, de vakantie is voorbij.

Aan twee groepjes van vijf leerlingen.

Dan ben ik vrij tot kwart voor drie, wanneer ik wordt opgehaald door Karen die me naar Wynberg brengt om de meisjes te begeleiden.

Het enige wat ik nu doe is ze aan de hand van oplossen van vergelijkingen laten ervaren dat ze best wel wat kunnen. Werken aan hun zelfvertrouwen dus.

Waarom Kevin niet eerder op dit idee is gekomen is me een raadsel, ben al ruim zeven weken hier.

Vrijdag per vliegtuig (twee uur vliegen) naar Jo-burg, om vervolgens per bus door te reizen naar White River, vijf uur bussen.

Daar ga ik op zoek wat ik twee dagen kan doen om me te vermaken, om daarna op 27 juli te worden opgepikt voor een vierdaagse reis door Krugerpark. Slapen in een tent, bij temperaturen rond het vriespunt, terwijl het overdag wel 26 graden kan worden. Het zal wennen zijn.

Op donderdag 30 juni check ik in voor een vlucht die begint om 23.30 uur en eindigt (als alles goed gaat) de volgende dag om 10.40 uur op Schiphol.

Voor diegenen die me zo nu en dan bellen op mijn lokale nummer: vanaf a.s. donderdag is dat niet meer actief omdat ik dan de gsm weer teruggeef aan Boy.

Tot een volgende beschrijving van mijn verblijf in South-Africa.

Iets rechtzetten

Ik wil even iets rechtzetten over het vorige bericht. Het komt misschien wat dekadent over om in zo'n duur hotel te verblijven.
Ik had echter de busreis al geboekt en kwam er toen achter dat er een oesterfestival was in Knysna. Met als gevolg dat er nauwelijks nog accomodatie te vinden was. Via het toeristenburo kwam ik daarom bij dit hotel uit, kreeg 40 % winterkorting maar er bleef toch nog een respectabel bedrag over. Even overwogen om de busreis maar te laten verlopen, maar heb er achteraf geen spijt van toch te zijn gegaan, het was de moeite waard.

Met dit in mijn achterhoofd heb ik het vanmiddag andersom gedaan, dat wil zeggen laten doen.
Er was namelijk nog niets geregeld voor de eerste drie dagen van de laatste week.
Een heel vriendelijke dame van het toeristenburo regelde eerst onderdak en daarna vervoer naar White River, te beginnen op Jo-burg Airport.
Dat betekent eerst twee uur vliegen en vervolgens vijf uur per bus, overdag, dus ik kan ook nog wat van de omgeving zien, hoop ik.

Er zijn inmiddels weer heel wat nieuwe vrijwilligers aangekomen, twee Duitse meisjes, Anna en Angelica, die nu bij mij in huis zijn ondergebracht en nog vier Nederlandse (1 jongen) die in het huis verblijven waar ik eerst zat.
Leuk om te zien dat ze allemaal hun eigen inbreng hebben.

Inmiddels is het weer opgeklaard en kunnen we morgen 21 graden verwachten.

Weekend in Knysna

Gisteren teruggekomen en vandaag weer in de running, hoewel dat allemaal wel meevalt. Het is nog vakantie en vanmorgen had ik 1 1/2 uur zo'n 8 studenten van de highschool. Ze doen intensief mee en waarderen wat ik doe. Vanmiddag in de township met veelal jongere kinderen die zeggen wiskunde te willen doen, maar ik ben alleen maar met basis rekenen bezig. De vakanties zijn na deze week afgelopen en dan wordt het iets intensiever. 's Morgens op de primary school en 's middags de huiswerkgroep van 4 tot 6 uur in de township.

Ik had er de afgelopen dagen al wat van gehoord maar in Capetown heeft het dit weekend enorm hard geregend, er viel de op een na meeste regen in 24 in ruim 50 jaar (55 mm)!!

De weg naar HoutBay was afgesloten vanwege een stortvloed aan regenwater dat van de bergen afkwam en nog steeds.

Terwijl ik zondag in een heerlijk zonnetje op walvistoer ben geweest viel de regen met bakken uit de lucht. Heb dus weer veel geluk gehad. Jammer voor de groep van 15 nederlandse leerlingen van een school bij Nijmegen die hier zijn aangekomen om met de townshipjeugd allerlei sporten te doen. En ook voor de drie nederlandse nieuwe vrijwilligers, die ik nog niet gezien heb.

In de krant staat vandaag dat 20.000 gezinnen moesten evacueren omdat hun shack onbewoonbaar was geworden of weggevaagd.

Vanuit mijn zeer luxe hotel, op een hoogte van 80 meter met uitkijk over de Indische Oceaan (op de eerste foto het gebouw dat precies midden op de foto staat) zag ik zondagmorgen al diverse walvissen met hun staart op het water slaan. Een vorm van communicatie blijkbaar. De hoteleigenaar was erg enthousiast, want ze hadden voor mij een toer op zee georganiseerd: Je gaat vanmiddag heel wat zien, riep hij uit. Zo bezien viel de "vangst" wat tegen. We zagen er twee dicht bij elkaar op zo'n 10 meter afstand, waar we zo'n 20 minuten bij in de buurt zijn gebleven. En verder nog een walvis die uit het water sprong en waarvan zelfs de gids opgewonden raakte, het was de tweede keer ooit dat hij zo'n walvis had zien springen. Maar dat was het dan ook wel.

Teruggekomen vertelde de hoteleigenaar dat hij ons rechtsaf zag slaan terwijl hij een aantal walvissen aan de linkerkant zag. Je kunt niet alles hebben!!

De andere morgen liet hij zijn foto's zien van een walvis die met hun boot speelde en die bijna aan te raken was.

Mijn verblijf daar was er een van grote luxe, wat een tegenstelling met wonen in de township.

Satelliet-tv. Had een gratis chauffeur ter beschikking die op afroep de gasten naar het stadje bracht en maandagavond zelfs voor mij naar de chinees reed om een bestelling te gaan halen!! Over luxe gesproken.

Die dag heeft hij me ook een deel van de omgeving laten zien (ik had hem ingehuurd, een idee van de eigenaren) we zijn o.a. naar Plettenburg Bay gereden.

De heenreis was voornamelijk in het donker. Maar de busreis terug (zo'n 8 uur in de bus, 500 km lang) was schitterend, het heet Gardenroute niet vanwege de tuinen, maar vanwege het groene, glooiende landschap met veel schapen-, koeien- en struisvogel farms. Erg mooi om te zien.

Nu ga ik op zoek naar vervoer en onderdak voor de eerste drie dagen van mijn laatste week, vanaf 24 juli. Heb zojuist de toer voor de resterende vier dagen betaald, op zich al een heel gedoe, want ze wilden 5 % toeslag omdat ik met visa wilde betalen.

Wel, jullie zien, Jos stelt het nog prima, hoewel hij jullie ook wel mist.

Nu Gardenroute

De geplande Gardenroute kon niet doorgaan, omdat de meeste organisatie hun reizen afzeggen vanwege de winter en te weinig gasten.
Op aanraden van Kevin heb ik nu geboekt op een Greyhoundbus naar Knysia waar ik het packbackers hoop te boeken en van daaruit vier dagen tripjes maak zoals die op een normale trip inbegrepen zijn.
Voordeel: het is goedkoper, nadeel: moet zelf meer regelen, maar dat zal wel lukken.
Vertrek vrijdagmiddag (er wordt voor die dag slechter weer voorspeld) en kom dinsdagavond terug.
Zal waarschijnlijk in staat zijn daar te internetten, zo niet dan ben ik enkele dagen van de zender.

Heb nu geboekt voor de laatste vier dagen in het Krugerpark en kan wellicht de drie dagen ervoor met rangers mee die dieren tellen en voor onderhoud van het park zorgen.
Geregeld via de broer van mijn Ned. kontaktpersoon, die rangers opleidt.
Het is nog niet zeker omdat ze normaal gesproken mensen voor een hele week meenemen en er dient dus speciale toestemming worden gevraagd.

Vandaag vijf leerlingen op de highschool met wiskunde beziggehouden zo dat ze steeds om meer vroegen. Ze deden allen intensief mee (het dat is hier een compliment waard!).
"U laat ons de wiskunde op een andere manier zien" Ze zien mij als een soort lopende computer omdat we alles doen zonder gebruik van rekenapparaat.
Zulke reacties helpen om gemotiveerd te blijven, hoewel ik het aantal leerlingen wel groter had gehoopt.
Deze mensen hebben nu vakantie en komen elke dag vrijwillig naar school. Wiskunde staat als eerste op het programma, gisteren werd het gevolgd door stressmanagement, dan weer dansen en muziek maken. Een soort buitenschoolse opvang dus.

Nieuwe update

Nog even een beeld van de apartheid zoals die hier jaren geweest is.
Zondag heb ik Julia en Patrick meegenomen op een stadsverkenning en daarbij hebben we oa een bezoek gebracht aan het gerechtsgebouw. Hier staan nog de twee bankjes waarop blanke en niet-blanken dienden te wachten. Ze symboliseren nu nog hoe het vroeger is geweest. Het maakte op mij diepe indruk.
Vandaag zijn we met vijven de berg LionsHead op geweest, om de zonsondergang te zien en tevens het opkomen van de maan (het is volle maan vandaag). Honderden mensen deden hetzelfde en terwijl we weer terug gingen kwamen we nog wel honderd mensen tegen. Beide natuurverschijnselen waren allang achter de rug, maar toch .....
De geplande trip Gardenroute kan helaas nog geen doorgang vinden. Het is winter en er worden alleen nog veel 7 dagen-trips georganiseerd. Heb nog wat lijntjes lopen, misschien komt het er nog van.

Groetjes aan iedereen.
en

Heb steeds problemen met het op de juiste plaats krijgen van de foto. Kopieren en plakken houdt in dat ik mijn foto kwijt ben en weer een aantal minuten moet wachten alvorens hij weer geupload is. Vandaar deze gebrekkige layout, misschien kan Vincent deze verbeteren?

Gisteren op walvisjacht naar Hermanus en Gansbaai. Uiteindelijk pas tegen half zes een walvis vijf keer uit het water zien springen. Maar hij vertelde niet waar hij sprong, dus een beperkt fotoresultaat, toch een machtig gezicht zo'n beest, 7 a 8 meter lang, in zijn geheel boven water te zien.

Onderweg nog een baviaan gekiekt die het voorbij komend verkeer in de gaten hield.

Later bracht Boy ons ook nog naar twee townships, kocht er een schapekop voor zijn honden en een van de mensen daar wilde perse als onderstaand op de foto.

Speciaal voor Marijan een paar foto's van mijn kamer met uitzicht op de Tafelberg en de stad.

Wat een verrassing

Een avond zoals zovele, schitterende zonsondergang is hier te zien.
Speciaal voor Ivo: Greenpoint, een blik binnen het stadion.
De cel waarin Mandela 17 jaar heeft gezeten.


Jammer genoeg nam Karen de foto wat onscherp, ook is niet te zien dat hij mijn hand vasthoudt.
Hiernaast Karen en Tutu
Te gek zoals de dag begon. Karen had enkele weken terug al gezegd dat ze zou proberen ons in kontakt te brengen met aartsbisschop Desmond Tutu. Zij is een aktief lid van de Anglikaanse kerken doet daar allerlei klusjes. Is regelmatig met hem samen. Maar hij was zes weken buiten het land, is nu een week terug en vertrekt dan weer voor drie weken. Gisteravond tijdens het eten zei ze plotseling dat als wij hem wilden ontmoeten we vandaag de gelegenheid zouden hebben. Dus 6 uur op en 7 uur in de kerk bij een dienst samen met zo'n 25 andere personen. Zit vlak naast het altaar en plotseling staat hij op 1,5 meter van mij!!
Tijdens de dienst vraagt hij of er mensen zijn die voor het eerst aanwezig zijn en of ze zich willen voorstellen. Een echtpaar uit California, Sarah en ik kregen de kans te zeggen wie we waren. Op een bepaald moment is er een onderdeel in de dienst dat iedereen elkaar vrede wenst, dus ook Tutu komt naar me toe en geeft me beide handen. Een speciaal moment.
Na afloop gaat hij bij de uitgang staan en opnieuw krijgt iedereen een hand. Karen vertelt hem wat we komen doen in dit land en tegen mij zegt hij dat wiskundige hulp erg nodig is hier. Sarah en ik gaan met hem op de foto. Dit is toch onvoorstelbaar!!
We hadden ook nog de gelegenheid om met hem te ontbijten, maar ik heb gereserveerd voor Robbeneiland (8.30 uur verplicht aanwezig zijn) en ook Sarah heeft iets anders gepland.

Dus snel met de auto richting Waterfront en om 9 uur onderweg op een toch nog enigszins ruwe zee, lekker deinen.
Daar aangekomen worden de 300 passagiers in bussen ondergebracht en over een gedeelte van het eiland gereden met uitleg van een gids. Het eiland heeft allerlei funkties gehad, is ook nog sanatorium geweest en een vesting gedurende de oorlog. Pas vanaf 1961 wordt het een deel van de strijd tegen de apartheid, beter gezegd allerlei mensen die er tegen strijden worden hier opgesloten. Zo heeft Mandela er 17 jaar opgesloten gezeten in een cel van 2 bij 2 meter. Na de bustocht worden we in het complex rondgeleid door een ex-gevangene die de laatste vier jaar hier heeft doorgebracht. Met een stem die steeds harder en emotioneler wordt vertelt hij hierover. Er hebben aldoor 1200 tot maximaal 2200 mensen verbleven. Hoefden niets te doen en konden gebruik maken van bibliotheek en cursussen. De moed werd erin gehouden door met elkaar te praten over wenselijke politieke systemen. Daarbij hadden ze steeds weet van wat er in het land gebeurde door een soort koeriers die a la minuut op viste konden komen, zogenaamd als familie.

Mandel's cel is qua deur geopend, maar de tralies zijn gesloten, alleen vanuit de gang is te zien hoe het er van binnen uitziet.
Indrukwekkend en tesamen met het verhaal van die man doet het mij erg veel.
Om 12 uur moeten we weer terug op de boot zitten, hij vaart vier keer per dag en alles is geregeld. Bij het inschepen moeten we zelfs door scanpoortjes, zoals op een vliegveld.

Eenmaal terug ga ik eerst lunchen, ik sterf van de honger na zo'n tijd op pad te zijn geweest. Dan naar het toeristenburo waar een vrouw die ik zaterdag jl al heb ontmoet en die me graag wilde hebben om les te geven aan haar dochtertje, mij info verschaft over de laatste dagen in dit mooie land dat vol verassingen zit. Bovendien wil ik een deel van de Gardenroute doen, waarvoor ook een brochure in mijn tas verdwijnt.
Genoeg stof om over na te denken en met Kevin en Karen te overleggen.

Bekijk nog een aantal winkels, zie artiesten optreden in een amphi theater en wandel naar Greenpoint waar het nieuwe voetbalstadion voor de WorldCup in aanbouw is. Maak foto's op het middenterrein, niemand die er iets van zegt.

Vandaag komen er twee nieuwe vrijwilligers in ons huis, allebei 19 jaar geloof ik, een uit Engeland en een uit Duitsland. Zo ontmoet je nog eens iemand.

Voor morgen staat er een afspraak met Boy, 7 uur vertrekken samen met Sarah naar Hermanus om eventuele walvissen te spotten. Voel me een bevoorrecht mens, dat ik dit allemaal mee kan maken.

En zondag is nog empty, maar toch geen reden om me zorgen te maken.