Back home again

Na een fantastische kleine week in Krugerpark en een tamelijk lange reis ben ik weer terug in de 'beschaafde' wereld. Mijn verblijf in deze omgeving was dermate indrukwekkend dat het de eerste acht weken wat naar de achtergrond heeft verdrongen. De hele dag door bezig zijn met spotten, bekijken en fotograferen van dieren. Het is waar ik al jarenlang naar uitkeek en ik zou er zo weer terug naar kunnen gaan.

De natuur is altijd al iets wat grote indruk op me maakt. En opnieuw veel geluk gehad. Voor vier dagen een tour geboekt, maar drie dagen nog te vullen vooraf. In de White River Lodge waar ik was ondergebracht, ontmoette ik zondag een Ned. echtpaar met kind (8 jaar) dat me uitnodigde om een dag met hen mee het park in te gaan.
Zoiets hoef je mij maar eenmaal te vragen. Zes uur 's morgens vertrokken en tot zes uur 's avonds in de auto dieren zien die je normaal slechts via documentaires te zien krijgt. Ontzettend veel gezien die dag. Zwarte neushoorn, nijlpaard, varaan in het water, olifanten, een leeuwin, een krokodil, dit is zo maar een summiere lijst van wat me nu nog te binnen schiet. Natuurlijk grote hoeveelheden impala's, kudu's, zebra's en gnoes maar die zijn na een paar uur al gemeengoed geworden en hoe gek het ook klinkt, niet interessant meer om te spotten.

En dan de eigenlijke toer, gemaakt met vier personen, een echtpaar uit Bristol en een vrijgezel uit Nieuw Zeeland die al 15 jaar in Brisbane woont. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat doen we game drives, hetgeen betekent dat je in een open terrein wagen (gelukkig wel overkapt) door de bush rijdt en allerlei wild bekijkt.

We maken ook een nachttocht, een ochtendtocht (5 uur op) en een voettocht met gewapende rangers en zien zowaar tweemaal een zgn lion's kill. Een groep leeuwinnen heeft en buffalo gedood en de leeuw doet zich te goed aan het karkas en we zien een leeuw die bezig is de buik van een giraffe leeg te eten, gadegeslagen door een zestal auto's met toeristen.


Bijna hadden we ook nog een tweetal parende luipaarden gezien (die info wordt doorgegeven aan de ranger) zaten er op enkele honderden meters vanaf, maar ter plekke aangekomen waren ze onvindbaar. Reden genoeg om nog eens terug te gaan naar Krugerpark, het blijft me fascineren.
Ten laatste een tocht van 500 km terug via Pretoria naar Johannesburg Airport, zes uur wachten en dan 11 uur vliegen (slechts 1 uurtje geslapen) om vrijdagmorgen half 11 weer op Ned. bodem te staan, verwelkomd door Marijan, Hilde met gestaag groeiende buik en Marie-Jeanne die fotografeert. De dames hebben me versierd en een ballon in de hand geduwd. Nederland ziet er weer vertrouwd uit met opnieuw het besef dat wij het hier toch maar hartstikke fijn hebben.

Aan alles komt een end

Josh, je wordt slordig. Je vertrekt op 30 JULI! Houd je daar rekening mee?

Weet je zeker welk vliegveld je vertrekt? Het is een internationale vlucht, je moet er 3 uur van te voren zijn! Heb je je paspoort, creditcard, telefoonoplader (inclusief GSM), fototoestel, geheugenkaartjes, onze cadeautjes, je toilettas (tandenborstel), bril, sudoku's voor onderweg (inclusief potloodje en gummetje), kauwgom, alle scherpe en vloeibare voorwerpen uit je handbagage, ...? Niet te veel vrienden voor het leven maken met de mensen naast je, de stewardessen, de piloot, ...

XXX Vinnie

Nog twee dagen Capetown

Dinsdagavond 10 voor zeven, het is al ruim een half uur donker. Ben bezig aan mijn laatste verblijfsdagen hier in Capetown. Tot nu toe ben ik gelukkig met het weer, gisteren 26 en vandaag rond 20 graden. Voor morgen wordt 14 verwacht, maar de fijne dagen heb ik toch al binnen. Het was een grandioos weekend, qua weer.

Ben zaterdag in mijn eentje de stad in geweest, heb de National Art Gallery en het District six museum bezocht, over een aantal marktjes geslenterd en ben bij de viering van Mandela's verjaardag geweest (zie foto van de zangeres).

De andere foto's geven een (geforceerd) beeld van wat er hier gebeurt, of juist niet.

Zondag heb ik de twee Duitse vrijwilligsters een deel van de stad laten zien, voor zover ik het ken. Zij zijn 20 jaar en hier voor 6 weken. Naar ik begreep om een betere kans te hebben een bepaalde opleiding te kunnen starten.

Zondagavond is ook nog een Belgische vrijwilligster (29 uit Brussel maar nederlandstalig) gearriveerd, na eerst 17 dagen met haar vriend het Krugerpark en Mozambique te hebben bezocht.

Deze drie wilden gisteren met de kabelbaan Tablemountain op, maar deze was juist voor vier weken gesloten wegens onderhoud.

In het weekeinde is besloten dat ik ook nog les zou gaan geven aan enkele meisjes van het girl's home in Wynburg. Hier zitten zo'n 40 meisjes bijeen, die ofwel geen ouders meer hebben, of verstoten zijn of ernstig beschadigd door aanranding.

Het komt erop neer dat ik 's morgens eerst les geef op de highschool, de vakantie is voorbij.

Aan twee groepjes van vijf leerlingen.

Dan ben ik vrij tot kwart voor drie, wanneer ik wordt opgehaald door Karen die me naar Wynberg brengt om de meisjes te begeleiden.

Het enige wat ik nu doe is ze aan de hand van oplossen van vergelijkingen laten ervaren dat ze best wel wat kunnen. Werken aan hun zelfvertrouwen dus.

Waarom Kevin niet eerder op dit idee is gekomen is me een raadsel, ben al ruim zeven weken hier.

Vrijdag per vliegtuig (twee uur vliegen) naar Jo-burg, om vervolgens per bus door te reizen naar White River, vijf uur bussen.

Daar ga ik op zoek wat ik twee dagen kan doen om me te vermaken, om daarna op 27 juli te worden opgepikt voor een vierdaagse reis door Krugerpark. Slapen in een tent, bij temperaturen rond het vriespunt, terwijl het overdag wel 26 graden kan worden. Het zal wennen zijn.

Op donderdag 30 juni check ik in voor een vlucht die begint om 23.30 uur en eindigt (als alles goed gaat) de volgende dag om 10.40 uur op Schiphol.

Voor diegenen die me zo nu en dan bellen op mijn lokale nummer: vanaf a.s. donderdag is dat niet meer actief omdat ik dan de gsm weer teruggeef aan Boy.

Tot een volgende beschrijving van mijn verblijf in South-Africa.

Iets rechtzetten

Ik wil even iets rechtzetten over het vorige bericht. Het komt misschien wat dekadent over om in zo'n duur hotel te verblijven.
Ik had echter de busreis al geboekt en kwam er toen achter dat er een oesterfestival was in Knysna. Met als gevolg dat er nauwelijks nog accomodatie te vinden was. Via het toeristenburo kwam ik daarom bij dit hotel uit, kreeg 40 % winterkorting maar er bleef toch nog een respectabel bedrag over. Even overwogen om de busreis maar te laten verlopen, maar heb er achteraf geen spijt van toch te zijn gegaan, het was de moeite waard.

Met dit in mijn achterhoofd heb ik het vanmiddag andersom gedaan, dat wil zeggen laten doen.
Er was namelijk nog niets geregeld voor de eerste drie dagen van de laatste week.
Een heel vriendelijke dame van het toeristenburo regelde eerst onderdak en daarna vervoer naar White River, te beginnen op Jo-burg Airport.
Dat betekent eerst twee uur vliegen en vervolgens vijf uur per bus, overdag, dus ik kan ook nog wat van de omgeving zien, hoop ik.

Er zijn inmiddels weer heel wat nieuwe vrijwilligers aangekomen, twee Duitse meisjes, Anna en Angelica, die nu bij mij in huis zijn ondergebracht en nog vier Nederlandse (1 jongen) die in het huis verblijven waar ik eerst zat.
Leuk om te zien dat ze allemaal hun eigen inbreng hebben.

Inmiddels is het weer opgeklaard en kunnen we morgen 21 graden verwachten.

Weekend in Knysna

Gisteren teruggekomen en vandaag weer in de running, hoewel dat allemaal wel meevalt. Het is nog vakantie en vanmorgen had ik 1 1/2 uur zo'n 8 studenten van de highschool. Ze doen intensief mee en waarderen wat ik doe. Vanmiddag in de township met veelal jongere kinderen die zeggen wiskunde te willen doen, maar ik ben alleen maar met basis rekenen bezig. De vakanties zijn na deze week afgelopen en dan wordt het iets intensiever. 's Morgens op de primary school en 's middags de huiswerkgroep van 4 tot 6 uur in de township.

Ik had er de afgelopen dagen al wat van gehoord maar in Capetown heeft het dit weekend enorm hard geregend, er viel de op een na meeste regen in 24 in ruim 50 jaar (55 mm)!!

De weg naar HoutBay was afgesloten vanwege een stortvloed aan regenwater dat van de bergen afkwam en nog steeds.

Terwijl ik zondag in een heerlijk zonnetje op walvistoer ben geweest viel de regen met bakken uit de lucht. Heb dus weer veel geluk gehad. Jammer voor de groep van 15 nederlandse leerlingen van een school bij Nijmegen die hier zijn aangekomen om met de townshipjeugd allerlei sporten te doen. En ook voor de drie nederlandse nieuwe vrijwilligers, die ik nog niet gezien heb.

In de krant staat vandaag dat 20.000 gezinnen moesten evacueren omdat hun shack onbewoonbaar was geworden of weggevaagd.

Vanuit mijn zeer luxe hotel, op een hoogte van 80 meter met uitkijk over de Indische Oceaan (op de eerste foto het gebouw dat precies midden op de foto staat) zag ik zondagmorgen al diverse walvissen met hun staart op het water slaan. Een vorm van communicatie blijkbaar. De hoteleigenaar was erg enthousiast, want ze hadden voor mij een toer op zee georganiseerd: Je gaat vanmiddag heel wat zien, riep hij uit. Zo bezien viel de "vangst" wat tegen. We zagen er twee dicht bij elkaar op zo'n 10 meter afstand, waar we zo'n 20 minuten bij in de buurt zijn gebleven. En verder nog een walvis die uit het water sprong en waarvan zelfs de gids opgewonden raakte, het was de tweede keer ooit dat hij zo'n walvis had zien springen. Maar dat was het dan ook wel.

Teruggekomen vertelde de hoteleigenaar dat hij ons rechtsaf zag slaan terwijl hij een aantal walvissen aan de linkerkant zag. Je kunt niet alles hebben!!

De andere morgen liet hij zijn foto's zien van een walvis die met hun boot speelde en die bijna aan te raken was.

Mijn verblijf daar was er een van grote luxe, wat een tegenstelling met wonen in de township.

Satelliet-tv. Had een gratis chauffeur ter beschikking die op afroep de gasten naar het stadje bracht en maandagavond zelfs voor mij naar de chinees reed om een bestelling te gaan halen!! Over luxe gesproken.

Die dag heeft hij me ook een deel van de omgeving laten zien (ik had hem ingehuurd, een idee van de eigenaren) we zijn o.a. naar Plettenburg Bay gereden.

De heenreis was voornamelijk in het donker. Maar de busreis terug (zo'n 8 uur in de bus, 500 km lang) was schitterend, het heet Gardenroute niet vanwege de tuinen, maar vanwege het groene, glooiende landschap met veel schapen-, koeien- en struisvogel farms. Erg mooi om te zien.

Nu ga ik op zoek naar vervoer en onderdak voor de eerste drie dagen van mijn laatste week, vanaf 24 juli. Heb zojuist de toer voor de resterende vier dagen betaald, op zich al een heel gedoe, want ze wilden 5 % toeslag omdat ik met visa wilde betalen.

Wel, jullie zien, Jos stelt het nog prima, hoewel hij jullie ook wel mist.

Nu Gardenroute

De geplande Gardenroute kon niet doorgaan, omdat de meeste organisatie hun reizen afzeggen vanwege de winter en te weinig gasten.
Op aanraden van Kevin heb ik nu geboekt op een Greyhoundbus naar Knysia waar ik het packbackers hoop te boeken en van daaruit vier dagen tripjes maak zoals die op een normale trip inbegrepen zijn.
Voordeel: het is goedkoper, nadeel: moet zelf meer regelen, maar dat zal wel lukken.
Vertrek vrijdagmiddag (er wordt voor die dag slechter weer voorspeld) en kom dinsdagavond terug.
Zal waarschijnlijk in staat zijn daar te internetten, zo niet dan ben ik enkele dagen van de zender.

Heb nu geboekt voor de laatste vier dagen in het Krugerpark en kan wellicht de drie dagen ervoor met rangers mee die dieren tellen en voor onderhoud van het park zorgen.
Geregeld via de broer van mijn Ned. kontaktpersoon, die rangers opleidt.
Het is nog niet zeker omdat ze normaal gesproken mensen voor een hele week meenemen en er dient dus speciale toestemming worden gevraagd.

Vandaag vijf leerlingen op de highschool met wiskunde beziggehouden zo dat ze steeds om meer vroegen. Ze deden allen intensief mee (het dat is hier een compliment waard!).
"U laat ons de wiskunde op een andere manier zien" Ze zien mij als een soort lopende computer omdat we alles doen zonder gebruik van rekenapparaat.
Zulke reacties helpen om gemotiveerd te blijven, hoewel ik het aantal leerlingen wel groter had gehoopt.
Deze mensen hebben nu vakantie en komen elke dag vrijwillig naar school. Wiskunde staat als eerste op het programma, gisteren werd het gevolgd door stressmanagement, dan weer dansen en muziek maken. Een soort buitenschoolse opvang dus.

Nieuwe update

Nog even een beeld van de apartheid zoals die hier jaren geweest is.
Zondag heb ik Julia en Patrick meegenomen op een stadsverkenning en daarbij hebben we oa een bezoek gebracht aan het gerechtsgebouw. Hier staan nog de twee bankjes waarop blanke en niet-blanken dienden te wachten. Ze symboliseren nu nog hoe het vroeger is geweest. Het maakte op mij diepe indruk.
Vandaag zijn we met vijven de berg LionsHead op geweest, om de zonsondergang te zien en tevens het opkomen van de maan (het is volle maan vandaag). Honderden mensen deden hetzelfde en terwijl we weer terug gingen kwamen we nog wel honderd mensen tegen. Beide natuurverschijnselen waren allang achter de rug, maar toch .....
De geplande trip Gardenroute kan helaas nog geen doorgang vinden. Het is winter en er worden alleen nog veel 7 dagen-trips georganiseerd. Heb nog wat lijntjes lopen, misschien komt het er nog van.

Groetjes aan iedereen.
en

Heb steeds problemen met het op de juiste plaats krijgen van de foto. Kopieren en plakken houdt in dat ik mijn foto kwijt ben en weer een aantal minuten moet wachten alvorens hij weer geupload is. Vandaar deze gebrekkige layout, misschien kan Vincent deze verbeteren?

Gisteren op walvisjacht naar Hermanus en Gansbaai. Uiteindelijk pas tegen half zes een walvis vijf keer uit het water zien springen. Maar hij vertelde niet waar hij sprong, dus een beperkt fotoresultaat, toch een machtig gezicht zo'n beest, 7 a 8 meter lang, in zijn geheel boven water te zien.

Onderweg nog een baviaan gekiekt die het voorbij komend verkeer in de gaten hield.

Later bracht Boy ons ook nog naar twee townships, kocht er een schapekop voor zijn honden en een van de mensen daar wilde perse als onderstaand op de foto.

Speciaal voor Marijan een paar foto's van mijn kamer met uitzicht op de Tafelberg en de stad.

Wat een verrassing

Een avond zoals zovele, schitterende zonsondergang is hier te zien.
Speciaal voor Ivo: Greenpoint, een blik binnen het stadion.
De cel waarin Mandela 17 jaar heeft gezeten.


Jammer genoeg nam Karen de foto wat onscherp, ook is niet te zien dat hij mijn hand vasthoudt.
Hiernaast Karen en Tutu
Te gek zoals de dag begon. Karen had enkele weken terug al gezegd dat ze zou proberen ons in kontakt te brengen met aartsbisschop Desmond Tutu. Zij is een aktief lid van de Anglikaanse kerken doet daar allerlei klusjes. Is regelmatig met hem samen. Maar hij was zes weken buiten het land, is nu een week terug en vertrekt dan weer voor drie weken. Gisteravond tijdens het eten zei ze plotseling dat als wij hem wilden ontmoeten we vandaag de gelegenheid zouden hebben. Dus 6 uur op en 7 uur in de kerk bij een dienst samen met zo'n 25 andere personen. Zit vlak naast het altaar en plotseling staat hij op 1,5 meter van mij!!
Tijdens de dienst vraagt hij of er mensen zijn die voor het eerst aanwezig zijn en of ze zich willen voorstellen. Een echtpaar uit California, Sarah en ik kregen de kans te zeggen wie we waren. Op een bepaald moment is er een onderdeel in de dienst dat iedereen elkaar vrede wenst, dus ook Tutu komt naar me toe en geeft me beide handen. Een speciaal moment.
Na afloop gaat hij bij de uitgang staan en opnieuw krijgt iedereen een hand. Karen vertelt hem wat we komen doen in dit land en tegen mij zegt hij dat wiskundige hulp erg nodig is hier. Sarah en ik gaan met hem op de foto. Dit is toch onvoorstelbaar!!
We hadden ook nog de gelegenheid om met hem te ontbijten, maar ik heb gereserveerd voor Robbeneiland (8.30 uur verplicht aanwezig zijn) en ook Sarah heeft iets anders gepland.

Dus snel met de auto richting Waterfront en om 9 uur onderweg op een toch nog enigszins ruwe zee, lekker deinen.
Daar aangekomen worden de 300 passagiers in bussen ondergebracht en over een gedeelte van het eiland gereden met uitleg van een gids. Het eiland heeft allerlei funkties gehad, is ook nog sanatorium geweest en een vesting gedurende de oorlog. Pas vanaf 1961 wordt het een deel van de strijd tegen de apartheid, beter gezegd allerlei mensen die er tegen strijden worden hier opgesloten. Zo heeft Mandela er 17 jaar opgesloten gezeten in een cel van 2 bij 2 meter. Na de bustocht worden we in het complex rondgeleid door een ex-gevangene die de laatste vier jaar hier heeft doorgebracht. Met een stem die steeds harder en emotioneler wordt vertelt hij hierover. Er hebben aldoor 1200 tot maximaal 2200 mensen verbleven. Hoefden niets te doen en konden gebruik maken van bibliotheek en cursussen. De moed werd erin gehouden door met elkaar te praten over wenselijke politieke systemen. Daarbij hadden ze steeds weet van wat er in het land gebeurde door een soort koeriers die a la minuut op viste konden komen, zogenaamd als familie.

Mandel's cel is qua deur geopend, maar de tralies zijn gesloten, alleen vanuit de gang is te zien hoe het er van binnen uitziet.
Indrukwekkend en tesamen met het verhaal van die man doet het mij erg veel.
Om 12 uur moeten we weer terug op de boot zitten, hij vaart vier keer per dag en alles is geregeld. Bij het inschepen moeten we zelfs door scanpoortjes, zoals op een vliegveld.

Eenmaal terug ga ik eerst lunchen, ik sterf van de honger na zo'n tijd op pad te zijn geweest. Dan naar het toeristenburo waar een vrouw die ik zaterdag jl al heb ontmoet en die me graag wilde hebben om les te geven aan haar dochtertje, mij info verschaft over de laatste dagen in dit mooie land dat vol verassingen zit. Bovendien wil ik een deel van de Gardenroute doen, waarvoor ook een brochure in mijn tas verdwijnt.
Genoeg stof om over na te denken en met Kevin en Karen te overleggen.

Bekijk nog een aantal winkels, zie artiesten optreden in een amphi theater en wandel naar Greenpoint waar het nieuwe voetbalstadion voor de WorldCup in aanbouw is. Maak foto's op het middenterrein, niemand die er iets van zegt.

Vandaag komen er twee nieuwe vrijwilligers in ons huis, allebei 19 jaar geloof ik, een uit Engeland en een uit Duitsland. Zo ontmoet je nog eens iemand.

Voor morgen staat er een afspraak met Boy, 7 uur vertrekken samen met Sarah naar Hermanus om eventuele walvissen te spotten. Voel me een bevoorrecht mens, dat ik dit allemaal mee kan maken.

En zondag is nog empty, maar toch geen reden om me zorgen te maken.

Meer foto's

Heb zojuist bij het vorig bericht twee foto's toegevoegd. En dan nu op veler verzoek nog enkele foto's meer.
Vanavond vertrokken we uit de township en kon ik deze foto maken.

Een voorbeeld van een fantastische zonsondergang zoals die hier vaak te zien is.

Dit is het huis waar ik nu verblijf, met op de voorgrond de auto van Kevin, waarin hij soms wel 15 kinderen achterin heeft zitten!! Het huis met het iets lager gelegen dak is ons huis, dat ernaast is van Kevin en Karen.

Hieronder een voorbeeld van de maffe Lions supporters, allemaal vanuit de UK overgevlogen en ingetogen de rugbymatch volgend in een pub.

De adelaar die op mij indrukwekkend overkwam, niet zomaar een vogel voor een voliere.

In dit huis heb ik dan 4 weken gewoond. In een kamer naast de garage (niet zichtbaar)

Nu Kaapstad

Sinds vrijdag verblijf ik in Kaapstad en het lijkt of nu alles ineens is veranderd. Komt vooral door het mooie weer en de plek waar ik nu verblijf. Heb een eigen kamer met uitzicht op o.a. de Tafelberg. 's Avonds kan het er koud zijn maar heb een extra deken geregeld en het is goed te doen. Bovendien deel ik het huis nu met Sarah, 23 jaar uit de UK. Vanmiddag is Charlotte afgereisd, had aar een goed kontakt mee, zij zat ook met mij in HoutBay maar is woensdag verhuisd. Vanmorgen zijn Sarah en Charlotte gaan sky-diven en ik ben samen met Kevin mee geweest. Zij waren zo enthousiast na afloop dat ze meteen wel weer zouden willen. Ik heb wat meer resaerves. Misschien als Kevin zou zeggen het te zullen doen dat ik het opnieuw zou overwegen. Het is inclusief dvd zo'n 180 euro.
De weg ernaartoe was ook de moeite waard, langs de Atlantische Oceaan en met teruggaan liet Kevin ons nog een aantal mooie plekjes zien.

Tot nu toe heb ik de Tafelberg alleen nog maar gezien terwijl de top bedekt was met wolken, maar vandaag was dat anders, geen wolkje te zien. En dus op pad, met de kabelbaan naar boven (met zo'n 40 man in een gondel) en in eerste instantie zou ik terug lopen met Sarah, Mark en Angela, de twee laatsen zijn vrienden van Kevin en Karen. Wat een schitterend uitzicht over de stad!! Elke hoek zou waard zijn gefotografeerd te worden. Maar boven kwam ik ook Sarah tegen die vertelde dat Mark ziek is geworden tijdens de beklimming, zij zouden te voet naar boven gaan. We hebben nog een extra ronde gemaakt en zijn toen met de kabelbaan weer naar beneden gegaan.
Vrijdag nam Kevin alle vrijwilligers mee uit op een trip naar Spier, waar cheetahs worden vertroeteld omdat ze met uitsterven bedreigd worden. Ernaast was nog een roofvogel park met indrukwekkende exemplaren. Vooral de adelaar die klauwen heeft waarmee ze dezelfde kracht mee kunnen ontwikkelen als een leeuw!!
Toen naar het vliegveld omdat Nicol en Mathew vertrokken. Pas rond 18.30 uur kreeg ik mijn nieuwe onderkomen te zien en dan is het ruimschoots donker. Samen met Charlotte en Sarah heerlijk gegeten in de Savoy Cabbage, chique gelegenheid. Toch betaal je maar 300 rand, 27 euro, voor een heerlijk diner.

Het was de bedoeling om zaterdag naar Robbeneiland te gaan, maar het was volgeboekt, een andere keer dan maar. Met de twee dames dus rondgelopen in een enorme mall op Waterfront, honderden winkels bij elkaar, te gek, je kunt er uren spenderen.
De lunch werd genuttigd in een restaurant waar we een groot bord voorgeschoteld kregen met calamares, oesters, mosselen, een vissoort, lobster en prawns. Onbeschrijfelijk goed en lekker.
Om drie uur wilden de dames rugby zien op tv in een pub, een officiële match van de Lions tegen South Africa op een toernee die maar eens in de twaalf jaar hier wordt gehouden, om de vier jaar een ander UK land.
Ik heb de Lions, de beste spelers die in de UK te vinden zijn, twee keer gezien in een testmatch. En steeds vergezeld van de meest krankzinnig, uitgedoste en luidruchte supporters, alles binnen de perken. Heb geen ongeregeldheid gezien.

's Avonds een braai, barbeque, bij ons thuis, geregeld door Kevin en Karen. Eerst vlees roosteren buiten, terwijl het al erg koud begon te worden, het is tenslotte winter hier. Daarna binnen lekker gegeten, o.a. struisvogelsteak, erg aan te bevelen.

Jullie zien wel, je hoeft je over mij geen zorgen te maken, al zou ik het wel weer fijn vinden om jullie allemaal weer te zien. Maar heimwee heb ik nog niet.
De komende week is gepland dat ik bijles geef aan leerlingen op de Highschool in HoutBay, ze hebben daar nu vakantie, die zich hebben aangemeld hiervoor. Moet nog zien of dat goed geregeld is. Verder huiswerkgroep in de township.
Ik zit nu in een nieuw internetcafe, weet nog niet hoe je foto's kunt uploaden, dus die hebben jullie nog tegoed.

Groetjes,

Jos

Ben gisteren weer naar een rugby-match geweest, niet dat ik dat zo geweldig vind, geef mij maar voetbal, maar het is fijn om er lekker uit te zijn. En dat was het gisteravond, leuk en gezellig. Het kwam plotseling op, 's middags vroeg Kevin me of ik zin had om mee te gaan, zelfde stadion, zelfde ploeg (Lions), andere tegenstander.Samen met Charlotte, Mathew, Kevin, Tania (dochter van Boy) en Emily, haar vriendin uit Engeland. Je ziet er de meest maffe supporters uit de UK.

Na afloop natuurlijk weer naar de pub en vervolgens zette Kevin ons af bij een Mexicaans restaurant. Heerlijk gegeten en lekker gekletst en gelachen. Word volledig geaccepteerd ondanks mijn leeftijd. Leuk om op te trekken tussen zoveel jeugd.Daarna poolbiljart en met de taxi naar huis.Vandaag vertrekt Charlotte naar het huis in Kaapstad, ik volg haar vrijdag.Vanaf die dag gaat er een ander ritme volgen: de scholen krijgen minstens 2 1/2 week vakantie. Het is de bedoeling dat ik een groep highschool studenten dagelijks bijles geef. Het is alleen afwachten of ze er zullen zijn want organiseren is niet de sterkste kant van de niet-blanken. Eerder zou ik protest hebben aangetekend tegen zo'n uitspraak maar ondertussen heb ik de praktijk ervaren en weet dat het klopt.'s Middags gaan we dan door met de huiswerkklas in de township, zij het dan wat vroeger beginnen.

Heb gisteren bijles gegeven aan 13 grade 10 leerlingen op de Highschool.Ze waardeerden het erg de manier waarop ik dat doe. "Zoals U het uitlegt lijkt het allemaal zo gemakkelijk" zei een meisje dat zelfs nog langer bleef om nog meer vragen te kunnen stellen.Leuk om zoiets te horen, krullende neus.Vrijdag gaan Kevin en Karen samen met mij eerst twee volunteers wegbrengen naar het vliegveld om daarna naar Spears te gaan waar een cheetah-projekt loopt. Wat ik begrepen heb worden die beesten daar getraind om kunstjes te doen in den lande.Kevind bood me dit aan dus kan moeilijk weigeren, hoewel ik daar niet van houd. Maar misschien valt het mee.

Goed weekeinde

Week afgesloten met Kevin en Charlotte, de enige jonge vrouw die nog samen met mij in het huis zit. Na een pils verdwijnt Kevin en wij hebben een heerlijk diner, vergeleken bij wat we dagelijks krijgen voorgeschoteld.
Om 21.30 uur worden we door een taxi thuis gebracht.

Ik heb geluk gehad met het weekeind, nu is het hondeweer en regent het pijpestelen, drie dagen aan een stuk is voorspeld, zaterdag was erg zonnig en gisteren bewolkt maar droog.
Zaterdag 5 uur op, Boy om 5.50 uur present. Samen op weg naar Fairy Glenn, een gameresort in de buurt van Worchester. Je kunt het een enorme dierentuin noemen. Er zijn drie leeuwen (die overigens afgescheiden zijn van de rest), twee neushoorns, twee giraffen, vier buffelo's en nog meer van alles. Gezeten op een overdekte tribune wordt je door het landschap gereden in de hoop dat je dat wild tegenkomt. De gids weet natuurlijk welke eigenschappen ze hebben. Was aanvankelijk wat teleurgesteld over de opzet, tot ik hoorde dat er verschillende mensen bij waren die een aantal dagen in het Krugerpark waren geweest, zonder echt veel gezien te hebben. Dat kan dus ook, het is zo inmens groot.
Heb me wel vermaakt, de toeristische opzet voor lief genomen en genoten van een prima ontbijt en dito lunch. Vervolgens bracht Boy me naar een gevangenis in de buurt van Franschhoek met een enorm beeld van Mandela bij de ingang. Hier heeft hij blijkbaar ook een flinke tijd vastgezeten.
Onderweg in de bergen allerlei bavianen die langs de weg hun kostje scharrelen.
Uiteindelijk zijn we via allerlei plaatsen in Stellenbosch aanbeland, waar enorme druivengaarden zijn en veel in het teken staat van wijn, ander fruit en de grote en bekende universiteit.
We nemen een koffie in een pub die uitpuilt van rugby minnende supporters, the S-Africa Lions spelen weer een testmatch.
Dan maakt Boy voor zijn vrouw nog een enorme omweg naar Alhonde of zoiets, een enorme township in Kaapstad, omdat hij beloofd heeft vis mee te brengen en blijkbaar is die alleen op die plek lekker vers.
Na 350 km gereden te hebben zet hij me 'thuis' af, waar Caroline erin geslaagd is het meest afgrijzelijke eten ons voor te schotelen. Gelukkig kan ik nog teren op de heerlijke lunch van vanmiddag. Er is nauwelijks sfeer in huis, zitten met vieren aan tafel Charlotte, Caroline en Christofer, haar zoon (15 jaar), en ik zonder dat er iets gezegd wordt!!
Nee, kwa huisvesting had ik het beter kunnen treffen, maar vrijdag verhuis ik naar Kaapstad, dat kon niet eerder omdat ik graag een kamer voor mezelf wil hebben.

Ben 11 uur op mijn kamer geweest als ik zondag opsta! Maak een wandeling langs een stuk waar ik nog niet geweest ben, en bel uiteindelijk bij Boy aan die wat aan het klussen is.
Hij biedt me aan mij naar Kirstenbosch te brengen en me later weer op te halen.
Hier is een 100-jarige botanische tuin tegen de glooiende hellingen van de Tafelberg. Het is er rustig, weinig bezoekers, maar o zo mooi. Tenminste als je van planten, struiken en bomen houdt.
Ik geniet volop er staat weinig in bloei het is immers winter maar het ziet er zo mooi uit allemaal en zo uitnodigend aangelegd. Ik klim me wel een ongeluk tegen de hellingen op maar heb er dat graag voor over.
Na ruim vier uur in de tuin begint het donker en ik behoorlijk moe te worden. Boy haalt me weer op en zet me af bij het hotel. Heb me voorgenomen vandaag weer lekker te eten en bovendien kan ik hier naar het voetballen kijken.
Het valt niet mee, Hilde om foto's te uploaden, het duurt een eeuwigheid. Ben ook nog niet op Robbeneiland geweest maar dat staat op het lijstje, samen met de Tafelberg, als ik in Kaapstad ben. HoutBay en omgeving heb ik nu wel gezien.

Weekend update

Zaterdag dus naar de rugby na een voetbaltoernooi voor 7 teams in de regen en een ergelijke organisatie. Kevin vroeg me op een bepaald moment, hoewel hij alleen maar kwam deelnemen met een team, of ik het wedstrijdschema wilde opstellen!! De organisatie was in handen van niet-blanke mensen en dat was de reden, volgens hem. Eerst moesten de goals en de belijning nog in orde worden gemaakt.
De rugby was amusant om te zien, veel UK-supporters op allerlei manieren uitgedost, goede sfeer en veel strijd op een drassig terrein, maar gelukkig was het droog.
Vervolgens nog een nadronk, bezoek aan een Ierse pub en uiteindelijk samen met Kevin en zijn vrouw Karen naar een Italiaans restaurant, lekker gegeten en gekletst.
Kevin bracht me naar huis, toch zo'n 30 km heen en weer.

De andere dag weer naar Kaapstad maar nu in een minibus, het vervoer voor de niet-blanken met een beetje geld. Stel je een Volkswagenbus voor waarin in totaal 19 mensen zitten, inclusief de chauffeur!! Hij brengt me naar het busstation en ik ga op zoek naar Waterfront voor een bezoek aan het 2-Ocean Aquarium. Schitterend in elkaar gezet, inclusief haaien en roggen, enorme krabben enz.
Veel ouders met kinderen en een televisieploeg.
Nog wat rondgelopen in de buurt, tocht naar Robbeneiland was gecancelled vanwege ruwe zee, en daarna op zoek naar het busstation. Ik wil voorkomen dat ik in het donker nog vervoer moet regelen want er wordt me een aantal keren afgeraden om via een bepaalde weg te lopen. Uiteindelijk in een bus waar 21 personen zitten!!! De bus rijdt pas weg als hij vol is.
Ben juist om 4 uur terug en ga voetbal kijken in het hotel Z-Afrika tegen Irak, zonde van de tijd, niet om aan te zien, maar beter dit dan alleen op mijn kamer. Daarna heerlijk gegeten in hetzelfde hotel en de volgende match gezien, gelukkig beter dan de vorige. Als ik uiteindelijk naar huis wil en vraag om een taxi te bellen wordt hiervoor 80 rand gevraagd (er was me 20 rand voorspeld). Uitendelijk wordt ik gebracht door de hotelmanager die 30 rand rekent (blijkbaar is zijn salaris niet zo hoog).

Maandag gebruik ik om te informeren wat er met Boy te regelen valt, maar die blijkt nog niet thuis van zijn werkweekeinde. Zijn vrouw zegt dat hij morgen wel tijd heeft. Dan maar de was naar de wasserij, nog enkele andere boodschappen en lunchen in het restaurantje. Toch niets te doen, dan maar 's middags huiswerkgroep tijdens welke er een wind opsteekt die de ramen doen klapperen terwijl ze niet gesloten kunnen worden. Het wordt ook behoorlijk koud, dus weinig aangenaam. De avond doorgebracht in huis.

Om 10 uur dinsdagochtend was Boy present om me op te halen, Ammandiph en Charlotte gaan mee, we gaan op weg naar Kaap de Goede Hoop. Er rijdt hij ons langs de gevangenis waarin Mandela nog drie jaar zat nadat hij van Robbeneiland kwam. Dat moet een ellende zijn geweest, verkrachtingen en bendevormingen zijn er schering en inslag.
Het weer wordt mooi en in de volle zon bezoeken we de pinguinkolonie aan de kant van de Indische Oceaan. Ze leven hier volledig in het wild, er zijn loopbruggen voor de toeristen waar de dieren geen last van hebben.
Via False Bay (zogenoemd omdat er veel schepen schipbreuk leden omdat het water verradelijk ondiep is) naar het reservaat met de beruchte plek.
Alle toeristen worden via borden naar een vuurtoren geleid, maar het schiereiland is nog zo'n 200 meter en veel klimwerk langer.
Op het puntje gezeten rook ik een shaggie en sta stil bij het feit dat ik nu ben op een plek die ik perse wilde bezoeken. Ook vermakelijk is het feit dat Charlotte en Ammadiph me nauwelijks kunnen bijhouden, hoewel ze elke dag gaan sporten.
We zien struisvogels en veel later, na veel zoekwerk van Boy, ook bavianen. Hij lokt er een naar zijn autoraam om hem een papier te laten stelen.
De beloofde zebra's en springbokken blijven onzichtbaar. Ook de walvissen waarna we later op zoek gaan zijn niet te zien.
Al rijdende brengt hij ons ook nog langs een huis waarin de bommenmaker van London (2006) gearresteerd is, een normaal ogend huis tussen Muizenberg en Retreat.
Hij weet dit soort info allemaal vanwege zijn werk.
De flamingo's die hij ons beloofd zijn wel aanwezig, maar te ver weg om goed te kunnen zien. We zijn dan inmiddels alweer ten westen van Kaapstad, vanwaar een schitterend uitzicht is op de stad en de Tafelberg.
Voor de twee meiden, bij aldoor slapend terwijl we rijden, rijdt hij ook nog eens Signal Hill. De schitterende zonsondergang die we nog te zien krijgen sluit een prima dag af.

Update

Heb hier van alles om handen overdag. Overdag nu naar de Primary School want er zijn examens op de Highschool. Heb al diverse lessen gegeven in de hoogste klassen, vergelijkingen en breuken. Ik kan nog gewoon vertrouwen op mijn ervaring en ook het niveau van de Highschool kan ik zo uit de mouw schudden, lekker toch! Er lopen een kleine duizend leerlingen rond op de Primary, zitten in allerlei hokken of zelfs containers!!
De gebouwen zijn tot op de draad versleten. Ook het materiaal. Op de schoolborden schrijf je tussen gedeelten waarop geen krijt meer houvast heeft. Overal zitten gaten, in de vloer, in de ramen. De school is gebouwd op een heuvel, je breekt je nek indien je van de ene naar de andere kant loopt, vooral als het nat is. Tijdens de lessen wordt er plotseling eten aangereikt vanuit het raam, iedereen een bord en ze doen zich tegoed aan een soort opgewarmde maismaaltijd. Tijdens de vakanties waarschijnlijk niets!!

Alleen de avonden kunnen lang zijn, omdat het niet veilig is op straat en het is donker van 18.00 tot 07.00 uur. Elke dag om 16.00 uur doen we ook nog huiswerkklas, waarop ik twee meisjes begeleid met wiskunde, van vier tot zes. Dit is midden in de township die officieel township Mandela Park heet. Je ziet er van alles, gisteren liep ik naar boven en zag twee vrouwen zeven schapekoppen roosteren en daarstraks zaten een paar vrouwen snoep te verkopen aan schoolkinderen. Een van hen zat de knabbelen op de drie tenen van een kippepoot!!!

A.s. zaterdag gaan we naar een rugby-match, een team van beste UK-players tegen een lokaal team uit Kaapstad ter voorbereiding op een groot toernooi dat hier volgende week begint. Lijkt me leuk.

En misschien huur ik een auto om via de andere kant van het schiereiland naar het uiterste puntje te rijden, het schijnt daar mooi te zijn.

Wat ook apart is dat de zon hier anders overkomt: bij ons komt hij op in het oosten, draait via zuid naar west. Hier komt hij ook op in het oosten, maar draait via noord naar het westen.

Afhankelijk van de aktiviteiten in het weekeinde zal het volgende bericht niet voor maamdag zijn.

Groetjes aan iedereen die intensief meeleeft en ook aan de anderen. Nog een verzoek: zou je reacties willen ondertekenen, want vaak wordt het aangegeven als anoniem. Alleen aan de tekst maak ik dan op wie er geschreven heeft.

Inzamelactie

Beste lezers van het "Jos in Suid-Afrika-Blog",
Ik ontving van onze goede vriend en dappere held de volgende mail:

Hi Folks,
Wat betreft het te sturen materiaal: ze kunnen veel gebruiken, schriften, pennen, kleding (dus ook de t-shirts waar jullie het over hadden), gebruikte voetbalschoenen, allerlei maten maar vooral van jongelui voor rond 15, 16 jaar.
Eventueel kunnen we het bedrag wat hiermee gemoeid is samen betalen, ik denk dat gaat om 30 a 40 euro. Indien jullie wat kunnen regelen stuur ik het adres.
Groetjes,
Josh

Wanneer je bijvoorbeeld schoenen die zijn blijven liggen in de kleedkamer van een voetbalvereniging/sporthal of ander bruikbaar materiaal hebt, regageer dan zo snel mogelijk op dit bericht.

Vinnie

Lekker weer

Al vijf dagen schijnt de zon, tot 25 graden vandaag. Ben zondag naar de World of Birds geweest, enorm veel gevogelte op een kleine, optimaal benutte ruimte.
Een lust voor je als je van vogels houdt, het lijkt wel of ze geverfd zijn, zulke mooie kleuren.

Vanaf maandag ben ik werkzaam op de Primary School, ten eerste omdat er op de Highschool examens zijn en ten tweede omdat ze ook daar gevraagd hebben of ik kom.
Onvoorstelbaar zijn de omstandigheden waaronder hier gewerkt wordt. Alles even oud en versleten, grote gaten in de vloeren van de klassen, tafeltjes en stoeltjes volgeschreven en veel te klein voor de leerlingen. Veel te veel leerlingen in een klas en dus te druk. Voor mij komt daar nog eens bij dat ik ook de lokale taal niet spreek en dus nauwelijks reacties begrijp. En dat is nodig want als ik lesgeef verdwijnen de docenten uit de klas om iets anders te gaan doen!!
Heb ook al een aantal bijlessen gegeven, een druppel op een gloeiende plaat. Maar je merkt ook dat er leerlingen bij zijn die intelligent zijn, maar door de groepsgrootte dr draad zijn kwijtgeraakt, deze zijn je het meest dankbaar als ze begrijpen wat wordt verteld.

Vanmorgen ging tijdens mijn les ineens een raam open en werd er van buitenaf een emmer met eten , bordjes en lepels naar binnen gebracht! Bleek dat na mijn les iedereen te eten kreeg, zo gebeurt dat elke dag. Alleen in de vakanties zijn de leerlingen hun eten niet zeker.
Heb nog naar een groep meisjes staan kijken die vanmorgen les kregen in hoe te reageren indien ze worden aangerand. Sommigen hebben dat al een aantal keren meegemaakt, zegt Kevin.

Boy de politieagent heeft me gisteren de Chapman's Peak Drive laten zien zo ver als die op dit moment te berijden is. Door landslides is een groot niet te gebruiken. De zon was aan het onder gaan en gaf fantastisch licht over de Atlantic.

Vervolgens zijn we een boodschap gaan doen in Capetown en thuisgekomen heb ik bij hem gegeten. Aardige man en prima afleiding ipv de hele avond thuiszitten. Voor zijn werk moet hij komend weekeinde naar de Oostkust, dus de geplande trip naar een gamepark zit er nu nog niet in. Maar hij beloofde mij dat we gaan. Ook beloofde hij me een oude gsm waarmee ik hier goedkoop kan bellen en die ik teruggeef als ik weer vertrek.

Zondag, een heerlijk weekeind met eindelijk mooi weer. Gisteren met een politieagent Boy naar de townships van Capetown geweest. Wat een indrukwekkende dag was dat!! 400 km2 van allerlei bouwsels waar we in Nederland de hond nog niet laten verblijven. Dankzij Boy die daar ook werkt en excursies in zijn vrije tijd verzorgt, konden we ons daar tamelijk vrij begeven. Zo waren we in Langa, Gugulethu, Crossroads en Khayelitsha. Ik raad je aan om hierover meer nieuws via internet te googlen, je gelooft je ogen niet.

Hier werd geschiedenis van Zuid Afrika geschreven. Nog altijd is het niet veilig, zeker niet voor een rijke westerling, maar dankszij Boy waren er geen problemen. Zo hebben we een bezoek gebracht aan een indrukwekkende medicijnman in een ruimte die vol hangt met allerlei delen van dieren. Bezochten de enige B&B in deze townships en kregen een maaltijd van alleen maar vlees in een restaurant tussen de locals.
Daarnaast een bezoek aan het gedenkteken voor de zeven jongelui die in 1986 met de handen in de lucht van achteren in koelen bloede werden geexecuteerd.

Tenslotte werden we naar Signal Hill in Capetown gebracht, vanwaar je een fantastisch uitzicht hebt over de City, de oceanen en, interessant natuurlijk, het in aanbouw zijnde stadion voor de World Cup volgend jaar.Thuisgekomen was de waterleiding kapot, ergens is een buis gesprongen, en waren we verplicht naar de pizzaboer te gaan, ook lekker. Intussen zijn er zo'n 12 vrijwilligers werkzaam, allemaal van rond de twintig jaar, heb dus steeds het idee dat ik met mijn leerlingen optrek.Vandaag ga ik op mijn gemak naar een klein marktje en (ik was het toch al van plan, Vin) naar de World of Birds.

Things 2 do in Houtbaai

Bron: revver.com
Josh,

Is een inzamelingactie voor materiaal een optie? Ik kan hier wel iets doen en opsturen. Geef maar aan wat je nodig hebt!

Voor tips om het weekend door te komen heb ik een handige link toegevoegd: "Things to do in Houtbaai"! Er is van alles te doen, een van de leukst is "Recycle a Tea-Bag", is waarschijnlijk net zo leuk als het klinkt. Een bezoek aan WOB mag niet worden overgeslagen, het is een van de grootste in de wereld!
Ik heb geen bioscoop gevonden, daarvoor zul je naar Kaapstad moeten. Kijk hiervoor op deze link.
Maar ik blijf zoeken, we willen hier niet dat je je verveelt!
Vinnie

Een van de klassen van Laetitia waaraan ik al enkele lessen heb gegeven, in ruimten die onverwarmd zijn, open ramen en nauwelijks bord- en schrijfmateriaal.

Gisteravond, Vincent, inderdaad naar Madame Butterfly geweest, met een inleiding vooraf door de directeur.

Heb je nog suggesties voor het komende weekend?

Eigenlijk dus voor de eerste keer in Kaapstad geweest, want de highschool staat meer in Houtbay.

Een kleine indruk van wat er tegenover ons huis gelegen is tegen de berg, Kevin noemt het een suburb, hetgeen positiever overkomt dan getto (gebruikt door onwetende buitenlanders).

Tegenover ons huis wachten honderden mensen elke morgen op vervoer, daarbij schuilend voor de regen onder de bosjes.

Dat gaat lekker!

Josh,

Dit medium werkt dus prima, je publiceert en een aantal lezers hebben al een reactie geplaatst!
Ik kan je van hieraf wel een beetje volgen. Ik zie je langs de haven van Houtbaai lopen, zie de krottenwijken en volgens mij ga je morgen naar Puccini’s Madama Butterfly om 19:30 uur.
We zijn bij je.

Kussen,

Vinnie

Misschien was ik de eerste keer wat te negatief, dat komt omdat ik het niet gewend ben me opgesloten te voelen. Het is een feit dat je hier na zonsondergang niet meer de straat op kunt, te gevaarlijk. En het is donker nu rond zes uur!!
Dat betekent zeker 12 uur binnenzitten, waarbij de omstandigheden niet bijzonder zijn, twee bedden, geen stoel, geen tv en een hostess die graag de lampen uit heeft. Bovendien heeft ze de diensten van een bediende opgegeven (en dat is te merken) vanwege het feit dat ze tegen het eind van het jaar naar Australie verhuist, naar haar man en andere zoon. Toch is ze erg vriendelijk en doet haar best. Gisteravond lekkere spaghetti gegeten.
Vandaag een drukke dag gehad, aanwezig geweest bij enkele klassen op de highschool, ook al lesgegeven en tweemaal bijles. Ging prima, maar het was een lange dag. En zodadelijk ook nog een uurtje bijles aan Nandipha. Kevin had al in de gaten dat het misschien te veel was, hij wil het schema wat aanpassen.

Morgenavond ga ik met Kevin en zijn vrouw Karen naar de opera in Kaapstad, weer eens wat anders.
De ondertekening met Josh op de e-mail is afkomstig van Piet v. Steen die me jaren geleden al zo noemde, dit als antwoord op de vraag van Joke.
Een volgende keer ga ik proberen ook wat foto's toe te voegen, heb namelijk geen lunch gehad en hiernaast schijnt een fijn restaurantje te zijn met goede koffie.

Eerste indruk

Geen Kevin op the airport, het vliegtuig was te vroeg. Even schrikken toen ik ook geen bereik had, maar dat was binnen enkele minuten verholpen. Kevin was onderweg. Al net na de kennismaking vroeg hij me of het bezwaarlijk was om de andere dag (zondag) bijles te geven aan een van zijn oogappels, Kandipha.
Natuurlijk stem ik toe, daarvoor ben ik hier.
Hij rijdt me van Kaapstad naar Houtbaai en wijst ondertussen op allerlei scholen.
Rijdt in Houtbaai een getto in om mij een idée te geven van waar ik terecht ben gekomen.
Het ziet er verschrikkelijk uit, doet me denken aan India.
Dan gaan we naar mijn hostess Caroline, een typisch Engelse vrouw, groot huis, gek van paarden, maar geen oog voor sfeer, slechte kokkin blijkt later en ook niet iemand die van het huishouden houdt. Het ziet er smoezelig uit, steeds afwas in de keuken.

Misschien komt het wat te negatief over, ze is wel heel vriendelijk maar de andere dingen zitten niet in de genen.
Het weer is niet best, regen en tamelijk fris maar de vooruitzichten zijn goed, zoals ik in Nederland al zag.
Ik val als een blok in slaap en wordt tegen acht uur wakker.

Vandaag wordt ik om half twee opgehaald en loop daarom in de ochtend naar het centrum van HoutBaai. Koop een stuk zeep en bekijk wat winkels. Onderweg terug zie ik een voetbalveld vol kuilen en gaten waarop teams spelen alsof hun leven ervan afhangt. Later zou Kevin vertellen dat dat iedere zater- en zondag gebeurt van de ochtend tot de avond. In flinke plassen en hobbels worden slidingen gemaakt waar bij ons direct rood voor gegeven zou worden.
Ik wandel verder naar huis en bedenk dat Marijan haar familie op bezoek heeft vandaag. Wat een verschil met wat ik hier zie en meemaak.
Kevin brengt me diep de getto in, overal krioelt het van de mensen, in en om bouwsels van golfplaten, in de meeste is het ingeregend.
In een oude, vervallen barak geef ik bijles aan Nandipha, een bijdehand meisje van 15 jaar die dankzij een sponsor op de highschool is aangenomen.
Zij dient binnenkort enkele testen doen en met het oog daarop is ze 2 1/2 uur enthousiast bezig met wiskunde.
Op de achtergrond hoor ik timmeren en sleutelen aan auto's, muziek, geschreeuw en gelach, niet echt ideale omstandigheden.
Als afsluiting nodigt Kevin haar en haar zus en mij uit voor vis en chips aan de haven.

De avonden zullen lang worden hier, snel donker, niet safe om 's avonds op straat te gaan en weinig activiteit in mijn huis van verblijf.

Geland

De laatste e-mail van thuis:

Verzonden: vr 29-5-2009 18:14

Hallo allemaal,

De koffer is gepakt, morgenvroeg op weg naar Schiphol, aankomst 21.15 uur. Bij zeer warme temperaturen in Nederland en koud (13 graden) en regen in Kaapstad. Het is daar herfst, dat wordt wennen.
Het is mijn bedoeling een blog bij te houden, afhankelijk van de internet siuatie daar ter plaatse.
Hij is te vinden op: http://josinafrika.blogspot.com/ opgezet door de twee maten V en P.
Hopelijk vind ik de mogelijkheden en de tijd om jullie op de hoogte te houden van mijn belevenissen.
Zo niet dan zal ik mailen. De voicemail van mijn gsm is uitgeschakeld, beter voor de portemonnaie, berichten op de blog of via mijn e-mailadres.
Voor jullie een fijne tijd, mooi weer en/of een heerlijke vakantie, ook namens Marijan.
Tot 31 juli,

Jos

Josh ging naar Zuid Afrika en nam mee:

Een foto van zijn vrienden

Josh ging naar Zuid Afrika en nam mee:

Josh ging naar Zuid Afrika en nam mee:

Eerste Bericht

Dinsdag 19 mei 2009


Beste vrienden,

Met de hulp van mijn maten ben ik vandaag gestart met dit blog.
Ik probeer hier jullie op de hoogte te houden van de verdere avonturen van Kuifje in Afrika.

Veel leesplezier!

Josh